Χρόνε- Γεωργιος Καραβολος/Time- George Karavolos

Χρόνε, μην με βλέπεις με δέος— 

Μου αρέσει να βυθίζομε στις μακρόχρονες αναμνήσεις 

Μου φέρνει δροσιά εκείνο το περπάτημα 

στο βρεγμένο απ’ τ αγιάζι χορτάρι 

για να κλέψω μια μαργαρίτα ανθισμένη 

απ’ της άνοιξης το πρώτο βλέμμα 

κι ανυπόμονα ανάμενα την κατακόκκινη παπαρούνα 

ν ανθήση στη άψη του καλοκαιριού 

στα νιάτα μέσα μου, η χαρά, μέσα στην πίστη μου, η ελπίδα 

Κι εγώ, στο ύψος της αίσθησης 

αγωνιώ μες στις αναμνήσεις μιας μακρόχρονης ζωής 

Πόση χαρά, πόση ελπίδα, μες την ύπαρξη 

Από τη γωνία του ύψους, 

κοιτάω την αίσθηση για μια μακρόχρονη ζωή 

που θα σε κοιτάω στα μάτια και θα αναπολώ 

(Translated to English from original Greek by the author)

Time, don't look upon me in awe—

I like to immerse myself in longstanding memories

It cools me to walk barefoot on the grass wet from the frost

to steal a daisy blooming from the first sight of spring 

or wait for the crimson poppy to bloom at the height of summer

in my youth, joy, in my faith, hope

And I, at the height of these feelings, 

find bittersweetness in the memories 

How much joy, how much hope, 

is within existence

From the corner of that height 

I see the desire for a long life 

where I can gaze into your eyes and reminisce